De pauwen op De Peerdegaerdt, ze zijn versmolten met het aanblik. Vanaf het begin van het ontstaan van het landgoed genieten ze van het leven hier. Echter zijn ze ook een uitdaging voor de huidige vorm van het landgoed; de zorgboerderij en sanctuary. Pauwen zijn niet inheems, laten zich niet makkelijk vangen, gaan gezellig een graantje pikken bij de buren en planten zich geniaal voort. De missie van De Peerdegaerdt is juist om mensen in contact te brengen met inheemse dieren die in de maatschappeij gezien worden als voedsel zodat er een nieuwe relatie kan ontstaan, een gebaseerd op eerbied, op gelijkwaardigheid. Zodat iets dat ooit als voedsel werd aanschouwd, nu gezien wordt als een individu, als vriend. Vrienden wil je niet eten. Hoe mooi de pauwen ook zijn, ze horen niet thuis in dit landschap en ze maken geen deel uit van die missie. Dus het voorkomen van voortplanting is wel een wens. Desalniettemin kunnen die lieve pauwen daar natuurlijk niets aan doen, ze worden dan ook geëerd op het landgoed, en omdat ze er al zo lang zijn loopt er ook een pauw rond van 45 jaar oud! Dat zie je helaas natuurlijk niet vaak, dus alleen al daarom zijn ze een bijzonder onderdeel van de geschiedenis van De Peerdegaerdt.